Τραγική ιστορία πατέρα

Αγαπητές μου φίλες και φίλοι.

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα μετά από πολύ δύσκολες στιγμές και καταστάσεις που έχω περάσει να σας αφηγηθώ λοιπόν και εγώ την ιστορία μου. Το μόνο που ζητώ από εσάς και αφού αυτό είναι δυνατόν και εφικτό την βοήθεια σας, την γνώμη σας είτε είναι θετική είτε αυτή και αρνητική.

Είμαι πατέρας και εγώ μίας πανέμορφης κορούλας σε ηλικία μόλις 15 μηνών.

Η μητέρα της με πέταξε έξω από το σπίτι όταν ήταν έγκυος 3,5 μηνών στο παιδί μας και έχοντας άλλο ένα παιδί ηλικίας 8 ετών από τον πρώτο της γάμο.

Η γνωριμία μας ήταν αρκετά παλιά και μετά από 20 χρόνια έτυχε και βρεθήκαμε ξανά στον ίδιο δρόμο. Ήμουν μαζί της γύρω στο 3μηνο σε φιλικό επίπεδο και σε αυτό το διάστημα έβλεπα και άκουγα τα παράπονα της αλλά και τα αρκετά προβλήματα που είχε στην ζωή της. Σεβάστηκα με τον πιο απόλυτο τρόπο όλα αυτά αλλά κυρίως το παιδί της στο οποίο έχει αρκετά μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα λόγω του χωρισμού αλλά κυρίως από την συμπεριφορά των γονέων του μεταξύ τους. Προσπάθησα να τις εξηγήσω ότι όλα αυτά λύνονται με την ηρεμία και την συζήτηση και όχι με τους τσακωμούς και τα νεύρα. Άρχισα πιστεύω να καταφέρνω σε ένα καλό επίπεδο αυτό και έτσι να αρχίσει να ηρεμεί κατά κάποιο τρόπο αφού είχε εμένα δίπλα της με καλούσε σε κάθε πρόβλημα της και το συζητούσαμε πολύ ώρα. Φυσικά από μεριάς μου ένιωθα πάντα αισθήματα αγάπης για την συγκεκριμένη και προσπαθούσα να τις εξηγήσω ότι όλα γίνονται στην ζωή και δεν τελειώνει τίποτα εδώ. Έτσι λοιπόν κάποια μέρα είχε φορτιστεί πάλι με τον πρώην σύζυγο της και ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Το βράδυ αφού συναντηθήκαμε και ηρέμησε με την συζήτηση ήρθε η στιγμή που βρεθήκαμε πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και άρχισε η σχέση μας. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη αλλά για εμένα τον πρώτο και κύριο λόγο είχε το παιδί της, διότι τις εξήγησα ότι αν έβλεπα την αρνητική του στάση στην πορεία μας και για τους σοβαρούς και ιδιαίτερους λόγους ψυχολογικών προβλημάτων του δεν θα μπορούσα να μπω και εγώ ένα εμπόδιο στην ζωή του. Το παιδί φυσικά είχε αρχίσει να καταλαβαίνει την σχέση μας παρόλα ότι μπροστά του δεν δείχναμε κάτι τέτοιο αλλά στεκόμασταν με απόλυτο σεβασμό. Η συμπάθεια του για εμένα όλο και μεγάλωνε μέρα με την ημέρα αφού είχε επιτέλους κάποιον άνθρωπο να παίζει, να διαβάζει, αλλά κυρίως είχε έναν άνθρωπο που ήταν δίπλα του και ένιωθε ασφάλεια. Από μόνος του με ρώτησε αν αγαπώ την μητέρα του και ότι θα του άρεσε πολύ να μείνουμε όλο μαζί. Γενικά το παιδί είχε ιδιαίτερες αδυναμίες στην συντροφιά κάποιου που με τον καιρό άρχισε να με νιώθει σαν πατέρα του, κάτι στο οποίο του εξήγησα ότι δεν είμαι αλλά είμαι το καλό του φιλαράκι. Παρόλα αυτά το δέχτηκε με ανακούφιση αλλά έλεγε ότι είναι σαν να είμαι ο πατέρας του.

Αφού μετακομίσαμε σε ένα άλλο σπίτι όλοι μαζί και με πρώτη γνώμη του παιδιού ότι του άρεσε, η σχέση μας όλο και μεγάλωνε κάτι που τελικά δεν ανακούφιζε τελικά τόσο την μητέρα του. Εκείνη δούλευε καθώς και εγώ, παρόλα αυτά όμως σηκωνόμουν κάθε πρωί για να τον ξυπνήσω, να τον ντύσω, να ετοιμάσω το πρωινό του, το κολατσιό του, να περιμένουμε το σχολικό μαζί στις 6.30 το πρωί(καθώς πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο), να πηγαίνω πάλι σπίτι για να τον φέρει το σχολικό, να του ετοιμάζω το μεσημεριανό του και φυσικά όποτε το επίτρεπε η μητέρα του να παίζουμε και να πηγαίνουμε για μπάλα που είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Η σχέση μεταξύ πατέρα του και εμένα ήταν πάρα πολύ καλές διότι με εμπιστευόταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο και άκουγε από το παιδί καλά πράγματα. Μετά από ένα διάστημα 2 μηνών και θέλαμε πάρα πολύ ένα παιδί μεταξύ μας το συζητήσαμε και καθώς ήταν οι βλέψεις μας όμορφες και ωραίες για την πορεία τις ζωής μας αφού θα παντρευόμασταν έμεινε και έγκυος. Το παιδί το κατάλαβε πριν από εμάς και πριν κάνουμε το τεστ, αφού το ένστικτο του ήταν μεγάλο και έλεγε στην μητέρα του συγκεκριμένα, «μαμά μήπως είσαι έγκυος». Το δέχτηκε με μεγάλη χαρά και έλεγε μάλιστα ότι θα ήταν ωραίο να αποκτήσει μία αδελφούλα για να την προστατεύει σαν μεγάλος αδελφός. Όλα είχαν σχηματιστεί τόσο όμορφα μέσα μου που ένιωθα την απόλυτη γαλήνη. Όταν κάναμε τις ανάλογες εξετάσεις και διαπιστώσαμε ότι όλα πάνε καλά με την εγκυμοσύνη και ήταν κοριτσάκι πέταγα από την χαρά μου. Η στάση όμως τις μητέρας άρχισε να γίνετε όλο και πιο περίεργη απέναντι μου και ιδιαίτερα στην σχέση που είχα με το παιδί της. Κατάφερε λοιπόν εκεί που το παιδί είχε ένα σεβασμό απέναντι μου, να τον χάσει αφού μπροστά του φώναζε με άσχημο τρόπο και ιδιαίτερα όταν έλεγε ότι δεν είναι δικό μου παιδί αλλά δικό της. Έτσι λοιπόν ήρθε και το τέλος αυτής τις ατελείωτης χαράς ενός ανθρώπου που θα γινόταν πατέρας. Χωρίς κανένα δισταγμό και ήθος σεβασμού απέναντι μου αλλά κυρίως στο παιδί που είχε και σε αυτό που περίμενε, με χώρισε και με πέταξε έξω από το σπίτι. Έκανα πολλές προσπάθειες να μπω στο δικό της μυαλό αφού στις περιπτώσεις εγκυμοσύνης οι ορμόνες είναι τρελές και δεν δικαιολογούν αυτήν την συμπεριφορά. Πάλι όμως για μία ακόμη φορά έπεσα πολύ έξω. Παρακαλούσα γονατιστός στα τέσσερα και με κλάματα να με αφήσει να νιώσω αυτές τις στιγμές που για ένα άνθρωπο που θα γινόταν πατέρας είναι ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Όμως πάλι όλες οι προσπάθειες μου ήταν άκαρπες σε μία γυναίκα που θέλει να λέγεται μητέρα και κυρίως έχοντας ένα παιδί χωρισμένων γονιών με πολλά και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Το πρόβλημα της τελικά ήταν καθαρά οικονομικό διότι δεν έβγαζα 5.000 ευρώ το μήνα καθώς έτσι το είχε σχηματίσει στο μυαλό της. Το επάγγελμα μου είναι να οργανώνω και να εκτελώ διαφημιστικές παραγωγές ένα επάγγελμα περίεργο χωρίς ωράρια και ημέρες εργασίας (Σ / Κ οι γιορτές) αλλά και με ιδιαίτερες δυσκολίες για την σωστή του οργάνωση. Αυτό σχηματίστηκε φυσικά διότι πριν συναντηθούμε για πρώτη φορά έτυχε να παίξω σε μία διαφήμιση με μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση, καθώς την έπαιζαν όλα τα κανάλια συνέχεια και έτσι με έβλεπε με άλλο μάτι !!! Το τηλέφωνο τις πρώτης επαφής ήταν χαρακτηριστικά «η μητέρα μου νοσηλεύεται και χρειάζεται αίμα, μήπως επειδή είσαι αιμοδότης μπορείς να με βοηθήσεις και να δώσεις». Φυσικά και δεν αρνήθηκα και έδωσα σαν να ήταν η μητέρα μου. Στην πορεία επειδή χρειάστηκε οικονομική βοήθεια για αυτήν την νοσηλεία φυσικά και την βοήθησα. Τα νούμερα για εμένα και ιδιαίτερα στην ζωή μου δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο κακώς τελικά σίγουρα, αλλά έτσι είναι ο χαρακτήρας μου.
Έτσι λοιπόν μετά από αυτήν την δραματική στιγμή του χωρισμού και αφού δεν μπορούσα να είμαι κοντά στην γυναίκα που αγαπούσα και στην εγκυμοσύνη του παιδιού μας το στρες και η αγωνία μου ήταν απερίγραπτη. Μου δημιούργησε τόσο μεγάλο άγχος σε όλες τις καταστάσεις με τους γιατρούς και με την συμπεριφορά της που κόντευα να τρελαθώ. Την πήγαινα στον γιατρό και δεν μου επέτρεπε να ανέβω και να ξέρω τι συμβαίνει. Ο γιατρός το μόνο που μου έλεγε ήταν ότι είναι καλά και δεν μπορεί λόγο ιατρικού απορρήτου να μου πει κάτι παραπάνω. Φυσικά εγώ τις έδινα χρήματα για όλα, περί γιατρού και εξετάσεων παρόλα ότι είχε παλαιό συμβόλαιο με ιδιωτική εταιρεία και κάλυψη 100 τις 100 πάνω στην εγκυμοσύνη. Αλλά και αυτό ήταν πολλές οι φορές που το πλήρωνα εγώ μέχρι και την γέννηση του παιδιού μας. Μέχρι και το σπίτι που μέναμε (αλλά έμενε τώρα μόνη της) και για να έχω την συνείδηση μου καθαρή και σωστή το πλήρωνα εγώ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής τις γυναίκας που θέλει να λέγεται μανά είναι το εξής τραγικό «κάπνιζε χωρίς κανένα ίχνος σεβασμού στο παιδί που περίμενε αλλά και οδηγούσε το μηχανάκι της μέχρι και πριν 3 ημέρες από την γέννα, χωρίς δίπλωμα και κράνος». Έφτασε λοιπόν και η ημέρα τις γέννησης του παιδιού μας στις 31-10-2010 και ώρα 10.05 το πρωί. Η ώρα που περίμενα να γεννηθεί ήταν σαν ένας ολόκληρος αιώνας μέχρι που η μαία βγήκε και με φώναξε να παω μέσα. Με έπιασε μία κρίση κλάματος αφού είχα περάσει τόσα πολλά περιμένοντας αυτήν την στιγμή που θα έβλεπα το αγγελούδι μου για πρώτη φορά, με άφησε ηρέμησα και μου την έφερε. Δεν πρόκειται ποτέ μέχρι να κλείσουν τα μάτια μου να ξεχάσω αυτήν την στιγμή που ήταν τόσο δυνατή και με βοηθάει μέχρι και τώρα να παλέψω για το παιδί μου. Την έβγαλε και ενώ φυσικά ήταν όλοι μέσα από του συγγενείς της αλλά και του γονείς μου η μικρή όταν άκουσε την φωνή μου να τις φωνάζω «αγάπη μου γλυκιά, ο μπαμπάς είμαι » γύρισε το κεφαλάκι της και έμεινε κολλημένο πάνω μου χωρίς να άκουει τίποτε άλλο από όλο τον κόσμο που ήταν γύρω της και την ακουμπούσαν αλλά με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Ένιωσα την μεγαλύτερη λύτρωση και δύναμη από αυτή την στιγμή για την υπομονή που έκανα και τα ατελείωτα βράδια που δεν έκλεισα μάτι. Από εκεί και μετά άργησε ο Γολγοθάς να γίνεται όλο και πιο δύσκολος και επίπονος αφού το παιδί το έβλεπα μόνο όποτε το επέτρεπε και για πολύ ελάχιστο διάστημα μέσα στο σπίτι της κλεισμένος στο δωμάτιο του παιδιού. Φυσικά πριν γεννηθεί με δικά μου χρήματα πλήρωσα τα πάντα περί δωματίου, συσκευών και ρουχισμού του παιδιού. Πίστευα παρόλα αυτά ότι θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα ξεχαστούν όλα και το παιδί θα έχει και τους δυο γονείς κοντά του. Όμως έπεσα πάλι έξω διότι την συγκεκριμένη γυναίκα μόνο μανά δεν μπορώ με τίποτα να την χαρακτηρίσω έκανε τα πάντα για να με δυσκολέψει στο να βλέπω το παιδί και ακόμα όταν πήγαινα να κλείνει στο δωμάτιο για να μην με βλέπει το άλλο της παιδί γιατί φοβόταν μην αποκτήσουμε πάλι σχέσεις φιλίας. Εννοείται ότι ούτε την μητέρα μου (γιαγιά για πρώτη της φορά) δεν άφηνε να το δει μέχρι να μπορέσω να πάρω την προσωρινή επικοινωνία και να έρχεται η μητέρα μου μαζί. Δεν συζητώ για τον παππού που ο κακόμοιρος την είδε στην γέννηση της και έκανε να την δει μετά από 3 μήνες αφού δεν γινόταν να έρχεται και αυτός μαζί.
Δεν ξέρω πώς να χαρακτηρίσω αυτήν την γυναίκα που εκτός από όλα τα αλλά δεν μου έδινε το βιβλιάριο υγείας του αλλά ούτε με ενημέρωνε για την υγεία του. Μέχρι και σήμερα δεν ξέρω αν το παιδί μου έχει κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια και δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο υγείας, αφού και εγώ ο ίδιος που την έχω παει στον γιατρό μου ζητά το βιβλιάριο υγείας της. Με την φόρτιση μου ξέχασα να σας πω το εξής σημαντικό. Φρόντισε να μην έχει εκδοθεί έγκαιρα το διαζύγιο πριν την γέννηση τις κόρης μου από τον πρώην άντρα της και έτσι το παιδί μου πήρε αυτόματα από το νόμο το επίθετο του πρώην συζύγου της. Στην πορεία ακολούθησε ένα τρομακτικό γεγονός, το αγοράκι της σε ηλικία 8 ετών και στο σχολείο που πήγαινε (Δημόσιο διότι το άλλαξε) και συγκεκριμένα λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων του 2010 το παιδί στο σχολείο πήγε να αυτοκτονήσει έγραψε μία κάρτα στον Αϊ Βασίλη που έλεγε «θέλω να πεθάνω δεν θέλω την μανά μου». Όπως καταλαβαίνεται ήταν μεγάλο σοκ αυτό για το παιδί, με όλα αυτά που συνέβησαν γύρω του, με όλα αυτά που έβλεπε και άκουγε όλο αυτό το διάστημα. Το λεω αυτό γιατί το παιδί βρέθηκε να είναι αδελφός δύο κοριτσιών από το πουθενά και λεω δυο γιατί ο πατέρας του είχε ήδη μια σχέση με μια άλλη γυναίκα και απόκτησε ένα άλλο κοριτσάκι με την άλλη του σχέση. Το παιδί λογικό και επόμενο με όλα αυτά να έρθει σε μία τρελή έκρηξη με τα ψυχολογικά του αφού ο πατέρας του είχε ένα άλλο παιδί με μία άλλη γυναίκα και η μητέρα του ένα άλλο παιδί μαζί μου. Χάνοντας λοιπόν αυτήν την κυριαρχία του, από την μία γιατί η καινούργια γυναίκα του πατέρα από τα όσα γνωρίζω να μην τον θέλει διότι είναι ένα ιδιαίτερο παιδί (θέλοντας να μεγαλώσει στην αγκαλιά της το παιδί της) και από την άλλη η ίδια του μητέρα να διώχνει από την ζωή του κάποιον που τον ένιωθε φιλαράκι του και είχε μία παρέα έγινε και η έκρηξη μέσα του. Το σχολείο επειγόντως κάλεσε τους δύο γονείς για αυτό το πολύ σοβαρό και σημαντικό γεγονός που τελικά τους έστειλε σε έναν ειδικό ψυχολόγο. Εκεί λοιπόν έχοντας την πονηριά και μόνο μέσα της, δίνοντας δείγματα ότι μόνο ο πατέρας ευθύνεται για το τι έχει συμβεί άρχισαν να πηγαίνουν κόντρα στον πατέρα και φρόντισε αυτό να γίνει αφού τα ίδια δήλωνε και στο σχολείο στους δασκάλους, που δυστυχώς την πίστευαν. Όμως ο πατέρας έκανε μια σωστή κίνηση και αφού έτρωγε επιθέσεις από τους άλλους τις πρότεινε να πανε σε ένα άλλο κέντρο για να τους εξετάσει και ένας άλλος γιατρός. Εκεί λοιπόν αφού δεν ήξερε κανείς κανέναν και τίποτα διαπιστώθηκε το εξής τραγικό συμβάν «ο διευθυντής μετά από λεπτομερή εξέταση και των τριών (παιδί – μητέρα – πατέρα) χωριστά αλλά και με του δυο γονείς διέγνωσε ότι η μητέρα πάσχει από χρόνια κατάθλιψη και ότι το παιδί θα πρέπει για ένα χρονικό διάστημα να ζήσει με τον πατέρα του για να δουν αν υπάρχει βελτίωση στην πολύ κρίσιμη κατάσταση που βρισκόταν το παιδί». Καταλαβαίνεται ότι η ανησυχία μου πήγε στα κατακόρυφα αφού το δικό παιδί ζούσε στο ίδιο το σπίτι με αυτήν την γυναίκα. Δυστυχώς ο νόμος δεν μου επιτρέπει να πάρω αυτό το ιατρικό απόρρητο διότι δεν είναι δικό μου παιδί από την μία αλλά και αν μπορούσα το παιδί μου θα κατέληγε σε ίδρυμα μέχρι να αποκατασταθεί το επίθετο μου σε αυτό. Η κατάσταση μου ήταν έξαλλη αφού πρώτα βεβαιώθηκα και από εισαγγελέα ανηλίκων για το όλο θέμα. Ο πατέρας του αγοριού μετά από την δική μου παρέμβαση σίγουρα ήταν σε μια τραγική θέση στο να σώσει το παιδί του αλλά από την άλλη δεν μπορούσε να το αφήσει κάπου αφού είχε την αντίσταση τις καινούργιας του γυναίκας (για τους γνωστούς λόγους ότι είχε το νεογέννητο μωρό τους στην αγκαλιά της) και γιατί επιτέλους έπρεπε να έδινε ένα τέλος με την πρώην γυναίκα του που του τα τρωει στεγνά μέχρι και σήμερα. Αφού λοιπόν μου έκανε αυτήν την εξήγηση ότι δεν μπορεί να τις το πάρει και να την κατηγορήσει έμεινα άναυδος γιατί ο δικός αγώνας για το παιδί μου γινόταν όλο και πιο δύσκολος στην πορεία. Μέχρι και σήμερα παρόλα που έχω πάρει το δικαίωμα να το βλέπω από τον νόμο στον χώρο μου και με απόλυτη ευθύνη δική μου η αντίρρηση της στο τι κάνω με το παιδί είναι μια τρέλα και αφού το καλοκαίρι παρόλα ότι είχα πάρει την επικοινωνία το πήρε και έφυγε για 57 ημέρες διακοπές και άλλες 15 στην συνέχεια. Βεβαίως και τις έκανα μήνυση καλώντας και την αστυνομία στον χώρο της για να έχω το νόμο με το μέρος μου. Παρόλα αυτά εγώ κατέθετα την διατροφή του κάθε μήνα και στην ώρα μου. Έφτασε όμως και η στιγμή τις αποκορύφωσης στην όλη ιστορία με αυτήν την γυναίκα. Όταν γύρισε η κυρία από τις πολλές διακοπές της μου παρουσίασε μια ημέρα που πήγα να πάρω την κόρη μου μια σακούλα με 10 προσκλητήρια για την βάπτιση. Έμεινα άναυδος και φυσικά τις εξήγησα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το δεχτώ και να κανονίζει πίσω από την πλάτη μου. Η κυρία φώναξε τον πατέρα της για να μου πει χαρακτηριστικά «η βάπτιση θα γίνει και αν την εμποδίσεις θα βάλω μπράβους στην εκκλησία» παππούς να σου πετύχει !!! Δεν πτοήθηκα βεβαίως και τις είπα ότι αύριο το πρωί θα το καταθέσω στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών το γεγονός, όπως και έκανα. Μετά από δύο ημέρες μου έστειλε ένα μήνυμα όπου έλεγε «για πολύ σοβαρούς οικογενειακούς λόγους και μόνο για αυτούς δεν θα γίνει η βάπτιση οπότε χαλάρωσε». Δεν την πίστεψα γιατί ήξερα ότι το μυαλό της είναι πονηρό με την κακή έννοια. Το έψαχνα αλλά δεν μπορούσα να βρω σε ποια εκκλησία θα γίνει, μέχρι που ήρθε η μέρα στις 17-9-2011 ημέρα Σάββατο, πήγα να πάρω την κόρη μου το πρωί όπως έλεγε ο νόμος στις 10.00 και να την επιστρέψω στις 14.00 καθώς και έκανα. Το απόγευμα τις ίδιας ημέρας η κυρία αυτή που λέγεται μάνα βάπτισε το παιδί μας χωρίς τον πατέρα του την γιαγιά του και τον παππού του. Εγώ δυστυχώς το έμαθα μετά από 2,5 εβδομάδες και εντελώς τυχαία από την παιδίατρο που είχα επικοινωνία για να με ενημερώνει στα θέματα του παιδιού. Εννοείται ότι όταν το έμαθε ότι μιλάω μαζί της πήγε σε άλλο παιδίατρο για να μην έχω την επαφή. Δυστυχώς δεν πρόκειται να δω αυτήν την ιερή στιγμή τις βάπτισης του ποτέ ξανά. Δεν συζητώ για το όνομα φυσικά, έβαλε τις μητέρας της με μεγάλη την ικανοποίηση τις ίδια ς τις γιαγιάς (γιαγιά να σου πετύχει) αλλά και δεν ξέρω ούτε την νονά του. Είναι αυτό που λένε «ουνα ράτσα ουνα φάτσα». Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τον πόνο που ένιωσα μέσα μου, έχασα όλο τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Θα μου πείτε πως μπόρεσε να το βαπτίσει …… ε ναι λοιπόν ακούστε και αυτό, ο πρώην σύζυγος της υπέγραψε ένα χαρτί αφού είχε το επίθετο του ότι τις δίνει την άδεια χωρίς να με ενημέρωση καθόλου για την βάπτιση του παιδιού μου. Το παιδί μου μέχρι και σήμερα έχει υποστεί πάρα πολλά και προπάντων πάνω στην υγεία του αφού είναι συνέχεια άρρωστο και με αποκορύφωμα τις τελευταίες 2 εβδομάδες. Δεν μου το δίνει γιατί λεει ότι έχει την επιμέλεια και είναι άρρωστο όπου και παίρνει χαρτιά από γιατρούς και νοσοκομεία χωρίς να έχω καμία ενημέρωση απολύτως. Την περασμένη Τρίτη ενώ θα την έπαιρνα 17.00 με 20.00 δεν μου την έδωσε και φώναξα την αστυνομία εκεί παρουσίασε ένα χαρτί με τα φάρμακα του όπου είχε σημείωση ο γιατρός, η ίδια με άλλο στυλό και γραφικό χαρακτήρα την ασθένεια κάτι που ανέφερα στους αστυνομικούς αλλά και το είδε ο μάρτυρας φίλος μου (πατέρας και αυτός). Το Σάββατο όπου πήγα πάλι να το πάρω με άλλον φίλο μου (πατέρας και αυτός) έγινε το αποκορύφωμα αυτής τις ιστορίας. . Η κυρία που θέλει να λέγεται μάνα μου πέταξε ότι φρούτο είχε στο μπαλκόνι στο κεφάλι μου κατέβηκε και με έβρισε καλύτερα μην αναφέρω πως με χτύπησε στο πρόσωπο αρκετές φορές βγήκε ο πατέρας της από μέσα αφού ήταν εκεί από πριν και την τράβηξε μέσα. Δεν είχαν δει ότι είμαι με τον φίλο μου παρέα και όταν το ανακάλυψαν ειδικά ο πατέρας της βγήκε έξω και μάζευε ότι φρούτο μου είχε πετάξει. Φυσικά και για μια ακόμη φορά φώναξα την αστυνομία διότι μόνο έτσι μπορώ να έχω υπέρ μου στοιχεία. Ο φίλος μου έπαθε σοκ βλέποντας τέτοιες αντιδράσεις και μου είπε χαρακτηριστικά «μπράβο σου ρε Τόλη εγώ στην θέση σου δεν θα άντεχα και θα την είχα χτυπήσει, ενώ εσύ ήσουν με τα χέρια στις τσέπες και τις έτρωγες». Του εξήγησα ότι όλα τα κάνω για το παιδί μου και έχω δίπλα μου πάντα την Παναγίτσα και τον Χριστούλη για να μας προστατεύει από κάθε κακό. Έτσι λοιπόν πήγαμε στο τμήμα αφού η κατάσταση της ήταν έξαλλη και ακούστε φίλοι μου ακούστε αν έκανα μήνυση εγώ θα μου υπέβαλε μήνυση και αυτή για ύβρεις και απειλές εναντίον της, θα πήγαινα μέσα το Σ/Κ, ενώ εκείνη θα την άφηναν ελεύθερη διότι είναι μάνα με άρρωστο παιδί. Έχω πολύ μεγάλο αγώνα ακόμα μπροστά μου και το ξέρω, όπως επίσης έχω και πολύ μεγάλη υπομονή και όλα αυτά γιατί θέλω η κόρη μου να μεγαλώσει σε ένα ήρεμο, υγείες κλίμα και περιβάλλον και όχι με μία γυναίκα που λέγεται μάνα που είναι άρρωστη ψυχολογικά και έχει κάνει όλα αυτά μέσα σε τόσο λόγο χρονικό διάστημα.

Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά πραγματικά είχα μεγάλη ανάγκη να τα πω και να πάρω την βοήθεια σας πάνω σε αυτό το πολύ δύσκολο θέμα κατά εμένα.

Ευχαριστώ πολύ …..