Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και περισσότερο η συζήτηση περί του αν είναι ικανή η κάθε γυναίκα να γίνει μάνα και αν τελικά η μητρότητα αποτελεί κάποιο "ταλέντο".
Η σύγχρονη γυναίκα συμμετέχει ισότιμα με τον άντρα στην οικονομική προσφορά στο σπίτι, δουλεύει πολλές ώρες, έχει άγχος, είναι ελεύθερη να έχει σεξουαλική ζωή όπως τη θέλει, είναι πολυγαμική, παντρεύεται σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τα παλιά χρόνια.
Τα παραπάνω ισχύουν ως επί το πλείστον για τις γυναίκες της εποχής μας.
Και όμως αντί οι γυναίκες να....
αδράξουν την ευκαιρία των παραπάνω -ευνοικών γι' αυτές συνθηκών (αυτό δεν ήθελαν;) - χρησιμοποιούν αυτές τις κατακτήσεις ως επιχειρήματα ανασταλτικά στην τεκνοποίηση!
Επιχείρημα που χρησιμοποιούν συχνά είναι το εξής:
"έχω μάθει να ζω ανεξάρτητη, να γυρίζω από δω και από κει και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να κρέμεται συνεχώς πάνω από ένα παιδί".
Λοιπόν, η τεκνοποίηση δεν είναι φυλακή αγαπητή μου γυναίκα. Δώρο είναι, όχι φυλακή! Όταν κάνεις ένα παιδί δεν κρέμεσαι από πάνω του επειδή υποχρεούσαι, αλλά επειδή δε διανοείσαι καν να αφήσεις απ' τα χέρια σου αυτό το πλασματάκι που έβγαλες απ' τα σπλάχνα σου!
Δε σε υποχρεώνει κανείς να παντρευτείς! Μπορείς κάλλιστα να κάνεις ένα παιδί με τον ερωτικό σου σύντροφο, να το αναγνωρίσει αυτός και από κει και πέρα συνεχίζετε τις ζωές σας όπως νομίζετε, είτε μαζί είτε χώρια.
Δε σε υποχρεώνει κανείς, αγαπητή μου γυναίκα, να μην ξαναβγείς για ποτό στον αιώνα τον άπαντα. Γι' αυτό υπάρχουν και οι γονείς σου και οι γονείς του πατέρα (δηλ. οι παππούδες) που θα χαρούν πολύ να τους αφήσεις ένα βράδυ το μπέμπη να τον προσέχουν και εσύ κάνε ό,τι θες.