Είναι η μητρότητα... ταλέντο;;; Τι λες μωρέ;;;
Η σύγχρονη γυναίκα συμμετέχει ισότιμα με τον άντρα στην οικονομική προσφορά στο σπίτι, δουλεύει πολλές ώρες, έχει άγχος, είναι ελεύθερη να έχει σεξουαλική ζωή όπως τη θέλει, είναι πολυγαμική, παντρεύεται σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τα παλιά χρόνια.
Τα παραπάνω ισχύουν ως επί το πλείστον για τις γυναίκες της εποχής μας.
Και όμως αντί οι γυναίκες να....
αδράξουν την ευκαιρία των παραπάνω -ευνοικών γι' αυτές συνθηκών (αυτό δεν ήθελαν;) - χρησιμοποιούν αυτές τις κατακτήσεις ως επιχειρήματα ανασταλτικά στην τεκνοποίηση!
Επιχείρημα που χρησιμοποιούν συχνά είναι το εξής:
"έχω μάθει να ζω ανεξάρτητη, να γυρίζω από δω και από κει και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να κρέμεται συνεχώς πάνω από ένα παιδί".
Λοιπόν, η τεκνοποίηση δεν είναι φυλακή αγαπητή μου γυναίκα. Δώρο είναι, όχι φυλακή! Όταν κάνεις ένα παιδί δεν κρέμεσαι από πάνω του επειδή υποχρεούσαι, αλλά επειδή δε διανοείσαι καν να αφήσεις απ' τα χέρια σου αυτό το πλασματάκι που έβγαλες απ' τα σπλάχνα σου!
Δε σε υποχρεώνει κανείς να παντρευτείς! Μπορείς κάλλιστα να κάνεις ένα παιδί με τον ερωτικό σου σύντροφο, να το αναγνωρίσει αυτός και από κει και πέρα συνεχίζετε τις ζωές σας όπως νομίζετε, είτε μαζί είτε χώρια.
Δε σε υποχρεώνει κανείς, αγαπητή μου γυναίκα, να μην ξαναβγείς για ποτό στον αιώνα τον άπαντα. Γι' αυτό υπάρχουν και οι γονείς σου και οι γονείς του πατέρα (δηλ. οι παππούδες) που θα χαρούν πολύ να τους αφήσεις ένα βράδυ το μπέμπη να τον προσέχουν και εσύ κάνε ό,τι θες.
Άλλο επιχείρημα που αναμασάται:
"θέλω να κάνω παιδί, αλλά δεν έχω χρόνο επειδή δουλεύω πολύ"
Αυτό το επιχείρημα έχει περισσότερη βάση από το προηγούμενο αλλά και πάλι δεν ισχύει στο έπακρο.
Απ' τη μια πλέον υπάρχουν εδώ και χρόνια οι νόμοι που σου δίνουν τη δυνατότητα τον πρώτο περίπου ενάμιση χρόνο της ζωής του παιδιού να έχεις υποχρεωτική άδεια μετ' αποδοχών (δεν τολμά ο εργοδότης να στην αρνηθεί...) και να γαλουχήσεις το παιδί.
Έπειτα, το σύστημα έχει προβλέψει πλέον βρεφονηπιακούς και αργότερα παιδικούς σταθμούς, παιδότοπους, ολοήμερα σχολεία, τα οποία υπάρχουν επειδή πλέον πολλές γυναίκες γυρίζουν απ' τη δουλειά το απόγευμα. Έτσι, το παιδί δε βρίσκεται φυλακισμένο σε τέεσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος, αλλά σε ευχάριστο περιβάλλον με άλλα παιδιά που παίζουν , μιλούν, τσακώνονται, κοιμούνται, τρώνε και πάντα υπό την επίβλεψη των νηπιαγωγών κλπ. για μεγάλο μέρος της μέρας, ώσπου θα έρθεις εσύ απ' τη δουλειά και θα το πάρεις στο σπίτι.
Και σ' αυτό το θέμα πάλι βοηθούν οι παππούδες όποτε χρειάζεται. Αυτός είναι και ο ρόλος τους άλλωστε. Κάτι σαν "βοηθητικοί γονείς"...
Τρίτο επιχείρημα (αφορά κυρίως ζευγάρια):
"Δεν έχουμε την οικονομική επιφάνεια να μεγάλώσουμε ένα παιδί, όπως θέλουμε".
Ε, συγνώμη τώρα, αλλά θα γίνω κακός.
Ποιος σας είπε ρε ότι δικαίωμα ή υποχρέωση στην τεκνοποίηση έχουν μόνο οι πλούσιοι και οι ευκατάστατοι;
Δηλαδή κι αν δεν έχετε λεφτά, τι θα πάθει το παιδί άμα δεν έχει ό,τι μαλακία πλασάρει το Jumbo και αργότερα όλες τις τελευταίες εκδόσεις του playstation?
Από πού μάθατε ότι η ανατροφή ενός παιδιού είναι μια υλική υπόθεση και το μετράτε σε 50ευρα;
Οι παππούδες μου όταν γέννησαν τους γονείς μου ήταν σε κάτι κατσάβραχα κατσικοχώρια και κρέας τρώγαν κάθε δυο Κυριακές, μπάνιο κάθε που 'βρεχε, παπούτσια δεν είχαν να τους πάρουν μέχρι μια ηλικία, παιχνίδια είχαν αυτοσχέδια (το πολύ μια κούκλα), και όμως και ευτυχισμένα μεγάλωσαν, και έπαιξαν και γέλασαν και ερωτεύτηκαν και έκλαψαν και μάθανε να κερδίζουν και μάθανε και να στερούνται και τελικά και σχολείο πήγαν και διάβασαν και πέρασαν στο πανεπιστήμιο και μεγάλωσαν και έγιναν γρήγορα οικονομικά ανεξάρτητοι και σεβαστοί στην κοινωνία.
Και ξέρετε κάτι; Δεν αισθάνονταν ότι τους έλειπε τίποτα!
Και ξέρετε γιατί; Γιατί ένα παιδί δε ζητά λεφτά και δώρα. Ζητά αγάπη.
Άρα μη λέτε ότι δεν έχετε λεφτά να το μεγαλώσετε.
Απλά παραδεχτείτε ότι δεν έχετε αγάπη για να δώσετε. Δεν έχετε μάθει να αγαπάτε,
Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε σ' αυτή τη μπουρδελοκοινωνία. Μόνο για την πάρτη μας όλα.
Άλλες οικογένειες ζούσαν σε άθλιες οικονομικά συνθήκες και μεγάλωναν 6,7,8 παιδιά μέσα σε σπίτια που μέναν ο ένας πάνω στον άλλον.
Κι όμως! Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν ακνονικά, άλλα πέτυχαν επρισσ΄τοερα στη ζωή τους κι άλλα λιγότερα. Γιατί έμαθαν να βάζουν στόχους και να τους πετυχαίνουν.
Και απ' την πείνα δεν πέθαναν ακόμη και τα φτωχά.
Μικρύναν οι μερίδες του φαγητού, αλλά μια χαρά μεγάλωσαν και φυσιολογικά.
Χωρίς πολλά-πολλά υλικά αγαθά. Χωρίς πολά κομφόρ. Δεν ήταν απαραίτητα.
Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι σήμερα στα ψηλά κοινωνικά και οικονομικά στρώματα και θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια ως μαγικά! Διότι τα παιδιά δε μετρούν τον κόσμο τους με 50ευρα, αλλά με τα μάτια της παιδικής τους ψυχής που αντιλαμβάνονται την αγάπη, το παιχνίδι, την ανεμελιά την ελευθερία.
Περνώ από υποβαθμισμένες γειτονιές και βλέπω αυλές με παιδιά που παίζουν, τρέχουν, χτυπιούνται, γελούν, τσακώνονται και δεν τους λείπει τίποτα. Και συνήθως έχουν μεροκαματιάρη πατέρα και νοικοκυρά μάνα.
Ναι ρε, δεν τους λείπει τίποτα. Έχουν αγάπη στο σπίτι και όλα τ' άλλα έπονται!
Και βλέπω απ' την άλλη, παιδιά συγγενών και φίλων μου, που έχουν περισσότερα λεφτά αλλά δεν έχουν αδερφάκια επειδή "δεν τους βγαίνουν τα λεφτά" και η ζωή τους είναι μεταξύ παιδικών DVD και Playstation, γιατί τα ξεφορτώνονται μ' αυτό τον τρόπο.
Αυτά έχουν όλο τον τελευταίο εξοπλισμό του Jumbo αλλά δεν έχουν τη χαρά που έχουν στα μάτια τους τα παίδάκια των αυλών που παίζουν με τρύπια παντελόνια.
Τέταρτο επιχείρημα που ακούγεται:
"α, εγώ νομίζω πως δεν έχω το ταλέντο για να γίνω μάνα"!
Τι λες μωρέ; Από πότε η φύση έγινε ταλέντο;
Δε σου είπαμε να τραγουδήσεις, για να μας απαντήσεις "α δεν έχω ταλέντο στη φωνή".
Μάνα σου είπαμε να γίνεις!
Και ξέρεις κάτι; Μάνα δε γίνεσαι! Γεννιέσαι! Η Φύση σε γεννάει μάνα.
Αυτά τα μαραφέτια που κρύβουν άντρες και γυναίκες στα βρακιά τους, ναι μεν δίνουν μεγάλη ευχαρίστηση και ηδονή, αλλά πάνω απ' όλα προορίζονται για την αναπαραγωγή!
Γι' αυτό τα 'χουμε, γαμώτο!
Δεν είναι ταλέντο η φυσική υποχρέωση και δυνατότητα αναπαραγωγής.
Η γάτα δεν αναζητά το "ταλέντο" της όταν κάνει έρωτα με τον γάτο και μείνει έγκυος και κάνει γατάκια. Ο σκύλος και η σκυλίτσα επίσης! Η τεκνοποίηση είναι φυσικός προορισμός κάθε ζωντανού είδους και δεν αποτελεί κανενός είδους "ταλέντο".
Το παράπονο των ανθρώπων που έχουν την ατυχία να αδυνατούν να τεκνοποιήσουν μαρτυρά το έγκλημα αυτών που μπορούν και δεν το κάνουν προβάλλοντας αστείες δικαιολογίες.
Υπάρχουν άνθρωποι που μείναν με το μαράζι ότι δεν κατάφεραν να κάουν παιδιά. Αλλά όταν η Φύση το αποφασίσει... τότε τι να κάνουμε; Έτσι αποφάσισε η Φύση και γι' αυτό αυτοί οι άνθρωποι που, λόγω της αδυναμίας αυτής, αντιλαμβάνονται το μεγαλείο της αναπαραγωγής, γίονται και πολύ καλοί γονείς όταν υιοθετούν παιδιά.
Κι έχουμε τους άλλους και τις άλλες κυρίως να λένε ιστορίες για... "ταλέντα και fame story μανάδων".
Όχι κυρίες μου! Από την ώρα που βγαίνει στην επιφάνεια της γης κάποιο είδος δύναται και υποχρεούται να αναπαράγεται εσαεί.
Και θα το καταλάβετε όταν φτάσετε σε μια ηλικία που δε θα μπορείτε πια και τότε θα το μετανιώσετε πικρά, όπως συμβαίνει συνήθως.
Και οι δικές σας μανάδες που σας γέννησαν δεν πήγαν σε κανένα ΤΕΙ Μητρότητας για να μαθουν την τέχνη... Απλά ήταν αυτονόητο ότι όταν βρουν κάποιο μόνιμο σύντροφο, θα κάνουν μαζί τα παιδάκια τους. Τι πιο απλό και τι πιο φυσιολογικό, για να χρειάζεται τυμπανοκρουσίες, ταλέντα και αηδίες;
Όλα τα παραπάνω τα έγραψα επειδή στην ηλικία που είμαι, ιδιαιτέρως για τις γυναίκες, παίρνονται οι αποφάσεις αν θα τεκνοποιήσουν ή όχι.
Εντάξει, υπάρχουν αρκετές που δεν έχουν γεννήσει ακόμη, διότι δε βρέθηκαν σε κάποια σταθερή μόνιμη σχέση για να προχωρήσουν και στην τεκνοποίηση.
Δεν αναφερομαι φυσικά σε αυτές που θέλουν, αλλά για τον έναν ή τον άλλο λόγο, δε τα φερε ακόμη η ζωή έτσι, ώστε να κάνουν παιδιά.
Αναφέρομαι σ' εκείνες που μπορούν, έχουν όλα τα φόντα να προχωρήσουν ...κι όμως αντιμετωπίζουν τη γέννηση ενός παιδιού λες και πρόκειται για... πυρηνική καταστροφή!
Κι όταν αυτές γεννούν τελικά... εκεί έχουμε άλλο πανηγύρι!
Κάνουν λες και δε γέννησε άλλη στον κόσμο!
Σιγά μωρή, παιδί έκανες! Δεν έκανες κροκόδειλο!
Άσε το το δόλιο να μεγαλώσει, να παίξει, να κλάψει, να χτυπήσει με την ησυχία του!
Κι εμείς δεν πάθαμε τίποτα όταν τα κάναμε όλα αυτά!
Και παίξαμε και χτυπήσαμε και ματώσαμε και μικρόβια αναπνεύσαμε και καπνό εισπνεύσαμε. Ναι, αλήθεια! Υπάρχουμε ακόμα! Ζούμε!
Βγάλ' το απ' τη γυάλα το παιδί!
Κλείσε τα ηλεκτρονικά που του 'χεις όλη μέρα να παίζει και το αποβλακώνεις για να το ξεφορτώνεσαι και άστο να παίξει με άλλα παιδάκια, άστο να ακουμπήσει και κάνα μικρόβιο. Άστο να προσπαθήσει κάτι να το πετύχει ή να αποτύχει και να πέσει και να ματώσει. Καλό θα του κάνει.
Αλλά έτσι όπως αντιμετωπίζετε το θέμα "παιδί" πριν το κάνετε, έτσι και χειρότερα το αντιμετωπίζετε αφού το κάνετε,
Λες και πρόκειται για δεινόσαυρο.
ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ!
Όπως ήμασταν κι εγώ κι εσύ πριν λίγες δεκαετίες!
Ναι τότε που μαλώναμε με τα αδέρφια μας και τ' άλλα παιδια της γειτονιάς, που παίζαμε εκείνα τα φτηνά παιχνιδάκια (αυτοκινητάκια και στρατιωτάκια τα αγόρια και κούκλες τα κορίτσια), τρέχαμε, κυνηγιόμασταν, πέφταμε, κλαίγαμε, γελούσαμε, άμα κάναμε και καμιά χοντρή μαλακία τρώγαμε και καμιά φάπα να στρώσουμε, ντυνόμασταν με κάτι φτηνές φόρμες, φοράγαμε αθλητικά παπούτσια ελληνικής παραγωγής (zita hellas) και παίζαμε μετά όλη μέρα μπάλα με κουκουνάρια και κουτάκια αναψυκτικών. Τα κορίτσια παίζανε σκοινάκι.
Δεν είχαμε ούτε i-pad ούτε PSP ούτε κινητά ούτε τίποτα από αυτές τις αηδίες. Είχαμε μόνο την παιδικοτητά μας και την απολαμβάναμε.
Αφήστε τα γαμώτο να μεγαλώσουν σαν παιδιά!
Και πρώτα απ' όλα ξεκολλήστε από τα ανόητα χαζοπρότυπα του κουτιού της βλακείας (της τηλεόρασης) που προβάλλει συνεχώς κάτι καριόλες που δεν κάνουν παιδί "για να μη χαλάσει το σώμα τους" και κάτι ξεφωνημένες που περιμένουν το νόμο για την υιοθεσία από γκέι ζευγάρια.
Ξεκολλήστε από αυτά τα πρότυπα της "πλατίνας".
Ας επιστρέψουμε στη Φύση μας!
Οι άντρες και οι γυναίκες ερωτεύονται μεταξύ τους και κάποια στιγμή κάνουν παιδιά, τα οποία μεγαλώνουν ως παιδιά.
Πόσο περίπλοκο σας φαίνεται αυτό;
Δεν είναι επιστήμη! Φύση είναι!
Αλλά είπαμε! Το βασικόπρόβλημα είναι ότι στην κομφορμιστική κωλοκοινωνία που μεγαλώσαμε, μάθαμε να κερδίζουμε αλλά ξεχάσαμε να αγαπάμε!
Γι' αυτό και η σκέψη και μόνο ενός μωρού μας φαίνεται "βουνό"!
Γιατί δε μας περίσσεψε αγάπη να του προσφέρουμε.
Την ξοδεύουμε όλη στην πάρτη μας.
http://toixo-toixo.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου